Verslag Theaterronde 2

Theaterronde 2

Blijdschap en teleurstelling
Het gejuich in kamer 1 in het Efteling-theater is duidelijk te horen in de drie andere kamers. Angstige en zenuwachtige blikken worden uitgewisseld: wat heeft dat te betekenen voor ons? En waarom zijn er eigenlijk vier kamers? Het kleine clubje deelnemers in kamer 2 hoeft niet meer lang in spanning te zitten: HenkJan komt verkondigen dat ook zij opgelucht adem kunnen halen, want ze zijn door! Maar voordat de deelnemers in juichen kunnen uitbarsten, waarschuwt hij hen wel nog dat het echt kiele kiele was en dat ze vreselijk goed hun best moeten gaan doen morgen. In kamer 3 hebben ze het gejuich van kamer 1 en 2 maar al te goed gehoord en ze staan al ongeduldig te wachten als de jury hen het verlossende woord komt brengen. De teleurstelling blijkt groot als HenkJan verkondigt dat er die dag een einde komt aan hun Idols-avontuur. De zenuwen van Dannas, Shno, Boris, Nabila en anderen maakt plaats voor een gevoel van teleurstelling en verbijstering over het feit dat ze niet door mogen naar de tweede dag van de theaterronde. Kamer 4 heeft het allerlangst moeten wachten, maar hun wachten wordt rijkelijk beloond: ze zijn allemaal door! Iedereen is ontzettend opgelucht en springt in het rond van blijdschap.
Afscheid nemen
Dan is het tijd voor de deelnemers in kamer 3 om afscheid te nemen van alle deelnemers waarvoor het Idols-avontuur nog niet is afgelopen. Teleurgesteld, maar toch ook een beetje trots dat ze het zo ver geschopt hebben, lopen de afvallers voorbij aan de blijvers. Innig wordt er afscheid genomen van vrienden die de afgelopen dagen gemaakt zijn. Na een hoop omhelzingen en gesnik is het dan toch echt tijd om naar de bus, die de afvallers naar hun ‘normale leventje’ terug zal brengen, te gaan. Na een laatste emotionele groepshug tussen de ‘oudgedienden’ Tialda, Stefano, Megan en Dannas, stapt Dannas dan toch de bus in en is voor haar Idols voor de tweede maal ten einde gekomen.
Back to business
In het theater is het gelijk weer back to business: het is namelijk hoogtijd om de solo-performances op de volgende dag voor te bereiden! De meiden krijgen in een kamer drie videoclips te zien van nummers waaruit ze mogen kiezen voor hun solo: Des’ree – Life, Vanessa Carlton – A thousand miles of Atomic Kitten – Whole again. De nummers worden stuk voor stuk goed ontvangen en al flink meegezongen door de dames. De heren krijgen drie heel andere nummers voorgeschoteld: Robbie Williams – Something beautiful, Elton John – I’m still standing en Counting Crows – Big Yellow Taxi. Ook deze nummers worden niet slecht ontvangen door de heren en er wordt al ritmisch meebewogen met hoofden. Iedereen staat nu voor een moeilijke keuze: kies ik het nummer wat het beste bij mijn stem past of toch het nummer dat ik al het beste ken? Of kies ik voor het nummer dat ik het makkelijkste in kan studeren? Bewapend met de tekst en een CD vormen zich groepjes die beginnen met het oefenen van de solo’s. Ondertussen worden ook de kamers in het prachtige Efteling-hotel opgezocht om daar nog verder te oefenen of om even te relaxen in de jacuzzi.
Muzikale chaos
Na een vermoeiende nacht, waarin uren geoefend is, moeten de deelnemers weer vroeg uit de veren voor de belangrijkste dag van de theaterrondes: vandaag zal namelijk besloten worden welke 27 deel mogen gaan nemen aan de workshops. De spanning die dit gegeven met zich meebrengt wordt al snel duidelijk. Marlies heeft ’s morgen overgegeven en voelt zich nog steeds niet lekker. Krystle heeft nauwelijks kunnen oefenen, omdat ze ontzettend schor is. Ze kan amper praten, dus zingen gaat al helemaal niet. Anderen heb ook een probleem: ze vergeten hun tekst. Zelfs na een hele avond en nacht oefenen, blijkt het toch moeilijk om die zinnen erin te krijgen door de zenuwen. Wanhopig wordt er nog flink geoefent en in het theater is het muzikale chaos: overal klinken de zes verschillende nummers door elkaar gezongen door de  ruim 50 verschillende stemmen.
Zenuwen doen tekst vergeten
En dan is het eindelijk zover: de Des’ree’s mogen de spits afbijten. Chanine is de eerste die moederziel alleen het immens grote podium mag betreden. Op van de zenuwen weet ze het toch voor elkaar te krijgen om de tekst te onthouden en het nummer goed te brengen. Angela kan haar zenuwen minder goed onderdrukken en is de tekst compleet vergeten. Hevig teleurgesteld vertelt ze na afloop dat ze een black-out had en het echt heel slecht ging. De tranen staan haar nader dan het lachen, maar ze weet zich groot te houden. Zieke Marlies weet het er ondanks een trillende stem goed vanaf te brengen en is dan ook wel redelijk tevreden. Alle andere Des’ree’s hebben stuk voor stuk wat aan te merken op hun eigen optreden: een aantal woordjes tekst niet goed, niet genoeg bewogen of een trillende stem van de zenuwen. Maar het zit er tenminste op!
Veel tranen bij de Vanessa Carlton’s
Alice zit midden in de muzikale chaos rustig een boek te lezen. Ze hoeft niet meer te oefenen omdat ze het lied toch al goed kent, zegt ze. Bovendien denkt ze dat ze zich zelf alleen maar zenuwachtiger zou maken door constant te oefenen. Wanneer zij als eerste het podium van het Efteling-theater betreedt voor haar solo is dan ook niks van zenuwen te merken. Bij de andere Vannessa Carlton’s is dat wel anders. De tekst wordt overwegend goed gezongen, maar door de zenuwen worden een aantal noten nét niet gehaald. Schorre Krystle weet nog net wat geluid te produceren op het podium en doet haar uiterste best om haar tranen in te houden. Als ze van het podium afloopt, komen dan alle emoties los. Ze kan echt niet meer zingen van de longontsteking, zegt ze, en ze baalt omdat ze weet dat ze het wel goed had kunnen doen. Ook Lianne lijkt, zichtbaar aan haar tranen, niet echt tevreden met haar eigen performance.
Atomic Kitten zonder lenzen
Dan mogen de Atomic Kitten’s zich gaan melden op het podium. Elisaar is echt superzenuwachtig en zweet zelfs uit haar vingertoppen. Maar ondanks deze zenuwen weet ze haar solo goed uit te voeren. Misschien heeft het geholpen dat ze haar lenzen weer niet heeft ingedaan en zodoende de jury niet zag zitten. Annemieke kan minder tevreden zijn over haar performance. Ook zij was haar tekst kwijt en verzon ter plekke compleet nieuwe zinnen, die niet altijd even correct Engels bleken te zijn.
Te vaak geoefend
Dan is het de beurt aan de heren. Als eerste mogen de Robbie Williamsen aantreden. De zenuwachtige Robbie’s vrezen al van te voren dat ze wel eens hun tekst zouden kunnen vergeten. En daar blijken ze gelijk in te hebben. Spitsafbijter Boris brengt het er redelijk vanaf, maar verklaart wel last te hebben gehad van kleine black-outjes waarbij hij maar zelf wat heeft verzonnen. Jamie’s performance lijkt sterk op die van Jamai vorig jaar in het theater. Ook hij weet totaal niks meer van zijn tekst en vult alles op met lalala. JK weet het te presteren om het nummer zelfs onherkenbaar te zingen, omdat hij een complete andere melodielijn heeft gekozen. Brian trekt de volgende conclusie over de overwegend slechte solo’s nadat alle Robbie’s op het podium hebben gestaan: “we hebben gewoon te vaak geoefend!”
Blijven Ron en Krijn ‘standing’?
Voor het up-tempo-nummer van Elton John blijken niet veel gegadigden: alleen Ron en Krijn durven het aan om ‘I’m still standing’ ten gehore te gaan brengen. Maar zelf zijn ze er al snel achter dat ze daar misschien niet zo verstandig aan hebben gedaan. De tekst blijkt, voordat het tijd is om de jury onder ogen te komen, al een groot probleem. Ron verklaart dat hij wel wat zal gaan verzinnen bij de coupletten. Krijn heeft er wel vertrouwen in, maar blijkt bij de eerste zin van zijn solo toch al in de problemen te komen. De rest van het nummer weet hij op te vullen met stukjes tekst uit andere nummers die hij kent. Ron’s solo gaat precies zoals hij al voorspeld had: hij komt niet veel verder als de zin ‘I’m still standing’. Om de boel toch nog wat op te fraaien, weet hij wel nog een paar mooie uithalen te produceren.
Counting Crows blijkt ook geen eitje
‘Big Yellow Taxi’ zal ten gehore worden gebracht door wat meer deelnemers als Elton John’s ‘I’m still standing’, maar deze heren hebben het er toch even moeilijk mee als Ron en Krijn. Tom raakt zijn tekst volledig kwijt en wil er eigenlijk mee stoppen. HenkJan gebaart naar hem dat hij moet proberen door te gaan, maar het is eigenlijk al te laat: Tom krijgt er bijna niks meer uit. Hevig teleurgesteld vlucht hij naar buiten. Maickel’s solo loopt ook niet helemaal als gepland: ook hij vergeet de tekst. Maar hij weet zich er toch uit te redden door zelf het een en ander te verzinnen. Nick en Frank doen het wel aardig, maar Frank is toch niet helemaal tevreden: “ik had ‘m wat ronder kunnen zingen!” aldus de man die nog nooit eerder gezongen heeft.
Te gewoon of toch een twijfelgevalletje?
Na alle overwegend teleurstellende solo-performances begint het lange wachten weer. Terwijl de jury tot een keuze voor 27 deelnemers probeert te komen, wordt de tijd gedood door het uiten van kritiek op de eigen optredens en wat proberen te slapen in de comfortabele fauteuils van het theater. Bij de jury vliegen de verschillende meningen in de rondte: “Daar was ik heel enthousiast over!”, “Die heeft onwijs veel lef!”, “Dat vind ik een twijfelgevalletje!”, “Hij heeft geen uitstraling.”, “Daar ben ik echt helemaal klaar mee!”, “Vorige ronde ook zo zo en ik vond het nu echt de deur dichtdoen!”, “Schaamrood op je kaken: echt zo slecht vandaag!” “Ze is te gewoon”, “Ik vind haar een leuk burgertrutje.”, “Dat had helemaal niets te maken met muzikaliteit, met tekstbeleving, met helemaal niks!”, “Dit is niet zo’n goede zanger, maar hij heeft wel iets!”, “Ik ben tegen.”, “Vals, geen timing, komt niet over, ziet er heel angstig uit.”, “Ik vind haar wel een enorme verassing!”
Workshops of einde Idols-avontuur?
Aan het lange wachten komt dan eindelijk een eind. De deelnemers worden in groepen van negen terug naar het podium geroepen en krijgen eindelijk te weten wat hun lot is. Voor de eerste groep, bestaande uit Gonnie, Jane, Afke, Annemieke, Krijn, Mara, Angela, Edwin en Sanne, komt snel een einde aan de Idols-illusie: zij gaan niet door naar de workshops. Maud, Eric, Gerbrich, Daniël, Merel, Kostian, Martijn, Krystle en Hedwig hebben meer geluk. Vol ongeloof en vooral blijdschap horen zij het nieuws aan dat ze door mogen naar de workshops. Ook voor de derde groep, bestaande uit Meike, Marlou, Jamie, Naoual, Chanine, Brian, Marjolijn, Elke en Norman, blijkt dat het Idols-avontuur afgelopen is. De deelnemers in de vierde groep waren volgens de jury op sommige momenten minder dan op andere momenten. Maar Elisaar, Maickel, Boris, Irma, Fardoe, Robin, Tialda, Lianne en Ron zijn wel goed genoeg om door te gaan. De vijfde groep wordt hartelijk bedankt voor hun inzet, maar helaas eindigt Idols wel op dit moment voor Anne, Jorginho, Tom, Renske, Leonie, Sarina, Stefano, Rubien en Patrick. Het kan al niet meer anders: ook de zesde groep mag door! Dus ook Megan, Nick, Anne, Meike, Marlies, Sharon, JK, Frank en Alice zien we terug in de workshops. Het geluk van de 27 deelnemers, die door zijn naar de workshops, kan niet meer op. Een van hen zal uiteindelijk het Idol van 2004 worden, de vraag zal alleen nog ’n hele tijd blijven: wie?