Column

Dat het me niet zou lukken, wist ik eigenlijk al van tevoren. Maar ik kon het altijd proberen, toch? Afgelopen zaterdag wilde ik Idols gewoon niet zien! Ik zou alleen thuis zijn, dus ik kon aanzetten wat ik wilde. Om 20.45u reed ik met een teamgenoot weg uit de sporthal. We hadden het nog even over de wedstrijd en toen ik thuis was: “Je bent net op tijd voor Idols.” Nou, daar waren we blij mee. Om 20.58u was ik binnen en ik zet de tv aan. Toch even kijken hoe het decor eruit ziet hoor! Vorig jaar heb ik Idols helemaal niet gevolgd en ik was toch wel even benieuwd. Na twee liedjes had ik het weer gezien, het kon me absoluut niet boeien, maar ik had dan ook al langer gekeken dan ik me had voorgehouden.
Snel de tv uit en naar boven, even achter de computer kruipen. Want er was namelijk iets veel interessanter dan Idols, de uitslag van de volleybalcompetitie. Wat heeft de belangrijkste concurrent gedaan? Ik hoopte natuurlijk dat ze hadden verloren. Terwijl ik wat op het forum rondhang en een spelletje FreeCell speel, verstrijkt de tijd. Om 23.02u is het zover! De uitslag! Nee, niet die van Idols, die maakte me niet zo veel uit, maar die van volleybal. De concurrent had verloren, dat moest ik m’n team laten weten. “Ik hoop dat je nog wakker bent, sorry dat ik zo laat bel, maar ze hebben verloren!” “Je belt me niet wakker hoor, ik zit te wachten op de uitslag van Idols.” Grrmmmbbll, nog niet gelukt om te ontwijken. En als je dan daarna zelf naar bed gaat en nog niet kan slapen, zet je toch de tv nog even aan. Toch stiekem even kijken wie er door zijn en wie afvalt. Meike, het was te verwachten. Volgende week ga ik het echt ontwijken!